පූසො කියන්නෙ මහ අමුතුම සත්තු ජාතියක්, ගිය ආත්මෙ මනුස්සයො වෙලා ඉදල වැඩිපුර නිදාගෙන චාටර් උන එවුන් මේ ආත්මෙ පූසො වෙනවද මන්ද? (එහෙම සිස්ටම් එකක් තිබුනනම්). මම එහෙම කිව්වෙ පූසො හරියටම මිනිස්සු වගේ හින්ද, උන්ට බැරි කතා කරන්න විතරයි.
අපේ ගෙදර දැන් ඉන්නෙ හතරවෙනි පරම්පරාවෙ පූසො. ඒක උනේ මෙහෙමයි, ගෙදර පූසෙක් නැති කාලෙ කොහෙද හිටපු මීයො සෙට් එකක් රෑට රෑට අපේ ගෙදර විසිට් කරන්න පටන් ගත්ත. මී කතුරු වලින් ඩිෆෙන්ස් කරන්න බැරි සයිස් එකට මීයො ඔෆෙන්ස් කරන්න ගත්තම ගෙදර අය පූසෙක් ගේන්න ඒකමතිකව තීරණය කරා. දැන් ඔන්න හැම කෙනාටම මේ ගැන කිව්වට පස්සෙ අපෙ අයිය එහේ හිටිය පූසව අපට පරිත්‍යාග කරා.
උගෙ නම (මිනිස්සු දාපු නම) කිටී. ලස්සන සුදු බළල් තඩියෙක් වෙච්ච කිටී දවස් කීපයක් තුල සෑහෙන්න මෙහෙයුම් ගොඩක් කරල මී තර්ජනයට තිත තිබ්බ. (හැබැයි හිටපු ගමන් මොරාල් එක වැඩි වෙච්ච මීයෙක් දෙන්නෙක් ගෙදර විසිට් කරන්න ආව) මේ අති සාර්ථක මී ඔපරේෂන් එකේ අතුරු ප්‍රතිලයක් විදිහට කිටිය ගෙදර කාගෙත් ආදරේ දිනාගත්ත. ඊට පස්සෙ කිටියට වැඩක් තිබිබෙම නෑ.
දෙන දෙයක් කාල පුටුවක් උඩට වෙලා දවසම නිදාගන්න එක හරි ගෙයක් දොරක් නැති ගානට දවසම රස්තියාදු ගහන එක හරි තමයි උගෙ ජොබි එක උනෙ. ඔහොම ටික දවසක් ගත උනා කියමුකො, මෙන්න ටික දවසකින් පූසියෙක් අපේ ගෙවල් පැත්තෙ කැරකෙනව. අපේ එකා ඒ ටිකට කෙල්ලෙකුට ඇහැ දාල.
ගෙවල් වලින් කැමැත්ත ගන්න දෙයක් නැති නිසාත්, අපේ එකාටත් කිසි අඩුවක් නැති නිසාත් ටික දවසක් යද්දි දෙන්න අපේ ගෙදර පදිංචියට ආව. එයාලගෙ පැටව් තමයි බ්‍රවුනි , බූන්දි මේ දෙන්නට පස්සෙ තව කෙනෙක් (එයාලගෙ මල්ලි ) කිට්ටා. බූන්දිගෙ පැටව් ගොඩෙන් ඉතුරු උන එකෙක් (ඌට නමක් නැහැ) තමයි දැන් අපේ ගෙදර ඉන්න පොඩිම පැටව් දෙන්නගෙ අම්ම.
එකෙක් බැට්මෑන් අනික හොර පූසියක්. දැන් ගොඩක් ලියපු නිසා පූස් කතාව අදට ඉවරයි.
No comments:
Post a Comment